Fazes
Nu we toch over vroeger bezig zijn - fazes.
De gebroeders S&D DW, notoire platendraaiers en muzikanten, vermelden het wel eens om het anderhalf interview. Ze zaten ver voor op het gebied van muziekkennis en -smaak toen ze nog kleine pagadders waren. Met een pa als Z. en met zo een muzikale toekomst voor ogen, is dat wel logisch. Tzou spijtig zijn van niet, in feite.
Mijn pa, J., die luisterde ook wel eens naar muziek, Fats Domino, The Beatles & allerlei Boogie Woogie geweld. Maar nu niet om van te zeggen, allee ja. Hij speelde wel zelf vaak B W op de piano. Ambiance.
Ik heb dus niet echt een muzikale invloed gehad. Ik deed dus mee met de periodes, zoals de trends die voorschreven. Soms was ik een trend wat voor, soms wat achter, soms liet ik 'm liggen.
FASE 1: Kinderen voor kinderen
FASE 2: Radio 2 TOP 30 op cassette
FASE 3: TOP 40 + Greatest Hits
FASE 4: George Michael (ge wilt het niet weten, maar ik heb me wel eens verkleed als hem - de Faith-versie dan)
FASE 5: Michael Jackson (erg korte periode - ten tijde van Moonwalker)
FASE 6: Guns n' Roses (tot en met een ticket voor het concert in Flanders Expo - maar afgelast)
FASE 7: wat mijn grote broer z'n vrienden goed vinden, moet wel goed zijn (AC/DC, Aerosmith, Sisters of Mercy, ...)
FASE 8: Faith No More (die fase is nooit echt gestopt)
FASE 9: The Cover (het café in de buurt - ge had 'die van de Cover' en 'die van de Ploeg') - vb. Body Count (ook een concertje in de Brielpoort) - House of Pain - Judgement Night - ...
FASE 10: Beastie Boys (Respect - vooral Check Your Head)
FASE 11: we kunnen niet kiezen (deze fase loopt nog steeds en het stoort me niet)
- Van Mano Negra tot Moloko - Van Eminem tot Junior Jazz -
Alleen jammer dat ik zelf geen muziek kan spelen. Als ik het had gedaan. Misschien als drummer? Bass? Aan de draaitafels? Triangel?
dirtbag
Ik heb daarnet Teenage Dirtbag loeihard gezet
Ik heb gisteren een pitta (allé ja, nen durum) gegeten met St., onverwachts, in de Lammerstraat dan nog ...
Ik heb pijn in mijn arm vant badmintonnen
De studenten zijn blijkbaar terug int stad. Tijd voor een kotfuifke. Witte wijn. Martini. Sigaretten. Opkomende zon. ... Naar de les? Of toch een Salontje? Tis schoon geweest.
Vandaag
Vandaag ...
Acht laat maar.
Zo voel ik me nu een beetje.
(maar gelukkig is er nog ...)
De baan
Vandaag zal ik voor 't werk minimum 330 km afleggen met de voiture.
CD's klaar: check.
GSM geladen: check
Zonnetje aan: bijna check
Goed humeur: nog even in de ogen van m'n dochter kijken - ok - check
Filegeduld: tis te hopen van niet nodig - maar toch check
Aangename passagier: check, denk ik
On-y-va!
Zonder
Toen we in december verhuisden, hebben we ons tv-kabelabonnement opgezegd. Tijdelijk. Met de baby in aantocht en het nieuwe huis, wilden we die kabel toch nog even uitstellen. Het is nu september. Nog steeds geen kabel. En dat kleine televisietje, dat we enkel nog kunnen combineren met een videoplayer, wordt ook niet meer bovengehaald. Af en toe eens een dvd-tje op de laptop, dat kan wel smaken (inderdaad - schoon beeld hebben we dan wel niet).
Als kind, maar ook later, had ik toch wel een kleine tv-verslaving. Van Oshin op BRT 2 tot allerlei ander interessant en minder boeiend materiaal.
Ik moet zeggen. Ik mis het niet. Ok. Af en toe als ik zo eens iets hoor aankondigen als de Wereld van Tarantino, denk ik wel eens tedzju ... Maar een gemis, neen. Inderdaad, wat meer internet. Maar vooral veel meer ander leuks en quality time.
Waarschijnlijk zullen we ons binnen dit en een jaar wel eens een deftig tv-tje aanschaffen. Graag zo een klein schattig flatscreentje dat meer lijkt op een computerscherm dan op wat anders. Maar dat zal dan eerst in functie van dvd's zijn. Later komt die kabel dan ook wel weder, hoor. Maar voorlopig laten we hem nog even voor wat hij is.
Ik moet iets bekennen: ik heb nog nooit, maar dan ook nog nooit
Lost gezien. Een gemis?
Manic Monday 9/11
Waar was jij toen je hoorde dat er een vliegtuig in het WTC gevlogen was?
Ik zat in de wagen op de Antwerpse ring richting Gent onderweg van een klant naar het kantoor. Toen ik op het kantoor aankwam hebben we de tv aangezet in een vergaderzaal. Daar zagen we het tweede toestel live de torens invliegen. Het instorten van de torens was zo onrealistisch. Ik werkte toen bij een mediagroep. Het werd een drukke dag/nacht voor sommige collega's.
Wat kan je je nog herinneren van de rest van die dag?
We schakelden wat tussen CNN en BBC en gingen toen beduusd terug aan het werk. Ik herinner me vooral dat collega's met kinderen het erg moeilijk hadden en het over 'de toekomst' hadden. En aangezien daar wel wat Antwerpenaars tussen zaten, werd de Boerentoren meteen ook een mogelijk doelwit.
De onzekerheid over hoeveel vliegtuigen er betrokken waren en hoeveel er nog vermist waren, blijft me ook wel bij.
Hoe zag je leven er vijf jaar geleden uit in vergelijking met nu?
Nog ongehuwd, net werkende, kinderloos, wonende in een kleine studio in Gent met mijn madam.
Hou je sinds die dag meer rekening met het risico van aanslagen in je dagelijks leven?
Wat als je op reis vertrekt?
Neen. Ze komen toch onverwachts uit de hoek.
Geloof je dat de aanslagen gebeurd zijn zoals in de media werd omschreven, of zit er volgens jou iets meer achter?
Ok het relaas over de grootte van het gat in de gevel van het Pentagon vind ik wel wat bizar. Maar om dan te gaan beweren dat de torens werden neergehaald door pres. B & vrienden, dat vind ik een beetje ver gezocht. Maar je weet maar nooit met die marionettenspelertjes.
Lijf
Het mag gezegd worden:
Het was weer eens schoon weer vant weekend.
Zondag werd het een brunchke in den hof (we doen nogal van brunch tegenwoordig op zondag). Het najaarszonnetje heeft me nog een rode neus bezorgd.
Ondertussen blijft ze schijnen. Maar mijn lijf wilt niet mee.
Ons meisje is vorige week wat ziekjes geweest en loopt nog steeds met een snotneus. Heb ik dan een crèche-disease opgelopen?
Ik dacht eerst dat het slaaptekort was en begon al te zagen dat ik jaloers ben op mensen die weinig slaap nodig hebben (hoewel ik dat nog steeds ben). Maar vannacht sliep ik algelijk 8 en een half uren. Als dat niet genoeg is ?!
Neent niet. Piekogen, moeite, ... En het zonnetje schijnt.
Gelukkig gisteren ontzettend genoten van de brunch. Nog eens geleerd dat je goede maten daarom niet vaak hoeft te zien.
En dan nu een Dafalgantje?
webangst
Ik ben een beetje bang aan het worden van het internet. Maar dat zal maar tijdelijk zijn, denk ik.
Steeds vaker word ik geconfronteerd met
de macht van het wereldwijde web. Niet alleen de macht, maar ook de oncontroleerbaarheid.
Een van die dingen die me bedreigen, heet '
Google'. Het voorval met SM, de zanger van de u wel bekende groep Monza, deed me al even denken (google maar eens z'n naam en kijk maar naar het vijfde resultaat). De tekst van het desbetreffende bericht was luchtig en met een knipoog. Een mens met minder goede bedoelingen kan het wel gemener aanpakken. Zet maar eens '... is een oplichter', '... doet het met ...', '... z'n adem stinkt', ... in uw blog en misschien staat het wat later al bovenaan in google als je '...' zoekt. Leg dat maar uit aan z'n werkgever, madam, ...
Ook het gebruik van
valsche namen op het net is zo bizar. Ik doe er jammergenoeg zelf aan mee (Iwish/jonbonmich - 't wordt tijd dat ik eens iets kies).
Je draagt op het net helemaal de
verantwoordelijkheid voor je geschriften. Je wordt dus niet tegen jezelf beschermd. Ik vind het steeds vreemd als sommige van de bekendere bloggers interne professionele keuken op het net gooien. Ok, het overgrote deel van je leven bestaat dan misschien uit 'arbeiten' en daar niet over vertellen maakt de blog minder boeiend (zoals hier - mea culpa). Een mens moet toch beseffen dat iedereen kan lezen wat je schrijft en men komt er sneller op terecht dan je denkt. Dat van tien keer je tong draaien alvorens geldt hier toch ook, niet?
Aangezien ik niet wil posten over de job en over zaken die met de job te maken hebben en ik in m'n vrije tijd daar ook nog eens durf over te lezen, wordt m'n blog minder boeiend. Ik weet het. Maar het leven daarentegen ...
Ik kan nog wat nieuwe hobbies zoeken of een andere job. Dan kan ik meer posten. Kpijst niet.
En toen scheen de zon en waren we weer blij.
