Wednesday, April 25, 2007

3 mei

30: brug
1: rode feestdag
2: werkdag
3: slaatje met amandelen
4-...: 2 weken out

Saturday, April 21, 2007

een kort gesprek

Eén van onze achterburen staat voor ons poortje geparkeerd om zijn auto te laden. Geen probleem. Ik zeg vriendelijk goeiendag.

Eén van de huizen naast deze man z'n huis staat te koop. 165.000 Euro voor een klein huis met een koertje.

We staan met ons meisje een beetje aan het poortje naar spelende kindjes te kijken als de man iets tussen z'n tanden mompelt. Het blijkt spreken te zijn: "Ja, iedereen vindt het te duur. Ah ja, 165.000 voor zo'n huizeke met een koerke, ... Ja, t'is wreed tegenwoordig. 'k Stond vanmorgen nog bij den Turk (n.v.d.r. een groentenwinkel op het plein van Ledeberg) en daar ist erg: den ene kant zijn het allemaal Turken en den andere kant allemaal negers. grmmpgrrmmp. Tis ver gekomen tegenwoordig. ..... ".

Op dat moment stappen twee aziatische types uit een wagen om het huis dat te koop staat, te bezichtigen.

"Ah, kijk, tis eens iets anders, twee Japannerkes in ons straat."

Het gesprek was snel gedaan.
Snapt die mens dan niet dat ge zo'n dwaze praat niet tegen uw buren vertelt, en zeker niet als het de eerste keer is dat je een woordje wisselt.
Ze zitten overal. Dat is nog erger dan 36 katten die mijn hof bevuilen.

Vloeken

Ik heb er al ééntje gevloekt de voorbije dagen.
Prachtig weertje, heerlijke periode.
Keelontsteking nummer zoveel (3 of 4) op anderhalve maand tijd.
Was het gewoon de pijn, ik zou nog niet neuten.
Het ding kluistert me nogal stevig aan mijn zetel. En voor een hyperkineetje is dat echt wel niet te doen.
Haal die amandelen er uit, verdorie !! Dan kan ik eventjes heel er veel pijn hebben en er dan weer tegenaan gaan. Tsjakaa! En ijsjes eten, schijnt het.
Dat zoiets nooit gelegen komt, is ook al duidelijk. Onze dakwerken hebben we voor de zekerheid al met twee maanden uitgesteld.

Thursday, April 19, 2007

Internet voor zieken

Ik kom uit nogal een geneeskundige familie. Mijn inlevingsvermogen voor de man met de witte jas is dus een beetje aangeboren.
De ergernis over patiënten die met gegooglede diagnoses afkomen, vind ik dus best begrijpelijk.
Maar.
Ik doe het zelf ook.
Vandaag gegoogled
Ai dat gaat zeer doen. Maandag weet ik zeker of het moet.
En diene zolder moet nog helemaal ontmanteld worden voor 1 juni. Tkomt niet gelegen. Maar drie keelontstekingen op anderhalve maand ook niet.

Monday, April 16, 2007

Ja goe weer

Met de collega's erop uit. Naar Parijs dan nog. Voor één dagske dan nog. En er toch van genoten, net zoals de immense bende andere toeristen.

Heerlijk toch: een stad in het voorjaar met veel zon. Iedereen stormt buiten, is vrolijk. De parken lopen vol ...

Maar stof, stof dat daar rondvliegt. 'k Had een serieuse douche nodig om weer proper te worden.

's Middags een 'kleinigheidje' gegeten bij La Durée, ja santé. Ik mocht de taartjes zelfs niet fotograferen.

De rest van het programma: Amélie Poulain op de bus - Amélie Poulain/kunstwandeling op Montmartre - lunch bij La Durée - wandeling tot aan de Seine - Bateaubus naar Notre Dame + de kerk binnen - Wandeling langs Paris plage tot aan Louvre - genieten van Tuilleries - Bateaubus naar Eifeltoren - Bus naar Gent - en af en toe een pintje en een kreemke

Friday, April 13, 2007

Resultaat van de ochtend congé

1 cd, recht uit de kartonnen doos, net geleverd: Angelhead
Een paar schoenen voor madam
Een badpak voor madam. Ah ja, ze had alleen bikini's en dat past minder bij de babyzwemles.
Een blouse voor madam.
Madam heeft zich dan maar geen jas gekocht. Andere keer misschien.
Een bavet.
Twee zwart-wit filmkes.
Nog geen nieuw waterpistool. Tmarcheert nog.
Wat gerief bij de City Delhaize. Ja santé, schoon winkelke. Schoon vloerke voor een supermarkt.
Boterhammetjes bij Foodmaker.

Thursday, April 12, 2007

Een kleine 300 km


Zaterdag dagje Parijs met de collega's. Vandaag een dagske congé.
Nog snel een paar zw-w filmkes halen en misschien een boterham bij Foodmaker.

Wednesday, April 11, 2007

Vitamientjes

De zon bezorgt me vitamientjes. Ik voel het. Ik voel het.
En toch is het er nog niet gans uit. Schijnen maat, schijnen!

Local shop

Zo af en toe voel ik nog eens dat we nu in een gemeente wonen.

Scène 1
"Drie paprika's graag. Twee rode en één gele."
Madam van de steenwegwinkel denkt: "Den dienen ken ik niet. Het zal wel ne passant zijn. En hij heeft niet gezegd of het grote of kleine moeten zijn. Aha"
En zegt uiteindelijk:"Dat is dan 7 euro aub."
Voor drie paprika's verdorie. Reuze paprika's.

Scène 2
Madam van den beenhouwer lijkt me al te herkennen. Het is immers niet den eerste keer dat ik er kom. Ik kom een kleinigheidje halen en moet nog iets kiezen voor de avond. Wat ziet mijn oogje? Een affiche met int groot "Carpaccio" en een beeld van veel rood vlees.
"8 sneetjes Carpaccio aub"
De madam verkleurt een beetje en gaat naar vanachteren.
Ze komt terug met nen schonen rosbief en snijt er ideale schelletjes af.
De bazin, de beenhouweres des huizes, komt van achter het hoekje: "Ist gelukt?"
De gemeente ontdekt Carpaccio.


Tuesday, April 03, 2007

Verhaal

"Baam, kabouter dood."
"Oei, kaboutertje, jij bent nat."
"Oei, de kabouter regent."
"Hier, kaboutertje, ik zal je drogen."

De schuldige aankoper van dit gele wapen, dat ben ik. Deze zomer zal dit grote ding de katten uit onzen hof weghouden.