Jumpen
Gisteren, bij een glaasje rood en een pestotomaatje had ik het even over een nieuwe dansstijl (hoewel de kenners even in het vuistje zullen lachen omdat dit helemaal niet nieuw meer is). Blijkbaar heet hij 'Jumpen' en kan deze schattige
bende dat ook.
Dichten zonder uw gat op te lichten
Ge wilt het niet weten. Ik durf al eens een airke placeren voor ons Nora. De klassiekers uit den tijd van tons, enkele Vlaamsche schlagers of ne yellow submarine.
Nu, vandaag leek me meer een 'dicht'-dag. Of dat iets met
Gent Dicht te maken heeft, ik een weet het niet.
Ik denk dat ik straks de
Spin Sebastiaan al eens ga bovenhalen.
De dag begon echter met onze maat:
Boerke Naas. Gij Galgendweil, ik schiet!
In een ver verleden heb ik dit meerdere malen voorgedragen, verkleed als boer.
we zijn ermee weg
Ok. Wanneer?
We bestellen een paar bussen, een paar camions, een paar huizen, ...
Op naar Spanje, misschien wel Marokko? Voor altijd.
Laten we allemaal samen verhuizen: vrienden, familie, toekomstige vrienden, ...
Het KMI voorspelt immers weer een slecht weekend. Aaargh ende driemaals weeh.
Laten we ook de Muide meepakken. Want Muidefeesten met schoon weer, dat is plezant.
Geschiedenis en vrienden (1)
L'histoire de l'amitié (1)
Na een kort stukje pré-kleuterklas aan Sint-Bavo - het enige wat ik me herinner is het groene schortje dat we droegen - heb ik mijn kleuterjaren gesleten op 't Crombeen in Gent.
1: juffrouw Nicole
2: juffrouw Migef (of hoe schrijf je dat het klonk 'mizjef')
3: juffrouw Joris
Van het eerste herinner ik me niet veel: de ligging van het lokaal en het feit dat een klasgenootje met zijn piemeltje tussen z'n rits had gezeten en dat er daarom mekrokrom op was.
Hoe kon ik dat weten? Wel, in 't eerste was er een toilet in de klas en dan stonden we rijtje te schuiven.
Van het tweede herinner ik me al wat meer. Juffrouw Mizjefwas een non. Ze kwam nogal streng over. 'k Weet niet of dat echt zo was, ach ja. Ze heeft later haar kap over de haag gegooid. Juffrouw Mizjef kon goochelen en toverde altijd dingen weg en zette nogal vaak kindjes op straf en ze zei dat ze alles over me wist. aargh. Toen werd ik bevriend met Lolo, Lieven & Zoezoe (Zoelkifli of zoiets). Dat waren eens maten. Daar ging ik mee op de afreizer en daar bezette ik de speeltuigen mee.
Lieven, Zoezoe en Lolo (Lolo had een broer, Pweir. 't Heeft lang geduurd alvorens ik wist dat het Pierre was.) bleven ook maten in het derde. Maar, in het derde leerde ik ook het andere geslacht kennen. We werden immers gekoppeld aan meisjes uit de klas om op te treden bij de komst van de Goed Heiligman. Lang leve juffrouw Joris. Naar het schijnt heb ik toen een vrouwenhart gebroken omdat ik voor Hannelore en niet voor Veronique gekozen heb. Met Hannelore heb ik dan ook een suikerbiet aan de Sint mogen geven. In het derde maakten we al verre reizen naar de lokalen van de stagairs kleuterleidsters. Wat een belevenis.
We kwamen met ons maten samen voor verjaardagsfeestjes. En de vrouwen werden ook uitgenodigd. Cool. Lang leve mijn lief Hannelore.
Maten, jong, maten. Hoe zou het met Lolo, Zoezoe en Lieven zijn? Met Hannelore gaat het goed en Veronique stelt het ook wel, naar het schijnt. En dan kwam de echte school: de Jezuïeten ...
De 50 voorbij
Dit zijn m'n mama en papa.
Als ze deze foto's zien, zullen ze allebei zeggen dat ze er toch oud uitzien. Ik vind dat niet.
Op de foto heeft m'n pa een beetje een gemaakt lachje, ach ja, 't was voor de foto en hij was een beetje moe. En moedere kijkt wat streng.
Ik ben geen neutraal rechter, ik. Maar ik vind dat schone mensen.
Ze hebben ondertussen drie kleinkinderen, Emiel, Guus en ons Nora. Den vierde is op komst.
